unutma; sana ve kendime hep inandým
kimbilir senin gözünde sýrtýmý rüzgâra dayamýþ bir kuklaydým
kendi ellerimle verdim iplerimi avuçlarýna
say ki çömezdim aþka
belki vaktinden önce büyümüþtü kelimelerim
bir þeyler anlatmaya çalýþtým þiirlerle,oysa bir sana kekemeydi dilim
belki bu yüzden beni haylaz bir oðlan çocuðu saydýn
çünkü þýmarmak
aykýrý bir eylemdi diþi dudaðýma, iþte öyle bir zulmetteydim
kýrýk bir kalp nasýl rehberlik edebilir yoluma
cürmümden kan sýzar ele verir sevdam kendini
korkarak, dokunamayarak,
yastýðýmýn altýnda endiþeler saklayarak
avuçlarýmda terleyen dualarla kendimden korudum seni
çünkü biliyordum
çünkü biliyordun ki zaafýmdýn
istedim ki hatýrý geçen bir sebep olsun ayrýlýk
bu kadar meyilliyken ölüme
sýnanmamalý hiçbir aþk
ve anlamak için mutlak birlikte yanmak gerek(tir)ir
o kutsal kelimeye tutulan kin
ve anlamsýzca çevrilen çeliþkili dil
bilmiyorum hangi duygunun emaresidir
sandým ki
bir þeyler anlatabilirim sana þiirlerle
uzatamadýðým ellerimin yerine
baþucuna býraktýðým zýrhýmdý yazdýklarým
yalnýz gözlerinin karanlýðýnda
sana soyunabildiðim
korkma;
bildiðin hiçbir günahý tenine bulaþtýrmadým
uyuyordun seviþirken ruhunla
sen gözlerini yumduðunda
adý biz olan, doðmamýþ ölü çocuklarý taþýdý anka
o masal daðýna…
de_soulmate