ozanım

Söz meclisten dýþarý
Göçebeyiz
Her kýç ayrýmýna
ikiþer üçer düþenleriz
altaylar yurdumuz!
Söküp çörtüðü ormandan
Papazýn çayýrýna dikenlerdeniz

Baþtan sona oðlana kýza kýzarmýþ
Bu anadolu benim
Gözyaþlarýný ayýrmadan
Çocuðum kýzým tosunum
Ayný dereden su içerken kurþun yiyen
Ermeni, Kürt diye ayýrmadan
Soframda
Fukaralýðýmý paylaþtýðým
Yetmezse borç verip
Kürtlere devlet kursun diye daðlara gönderdim
Kurulsun ortaya divan
ölüm zor olmazdý sen olmasaydýn,

Orta asyadan gelir ýrkým
Ne saðdayým nede solda çekilir kahrým
Sen de özbeg ben deyim ozan
Baþlarken ayrýlýk vakti
gökkubeye sýðmayan göçümü
Her duvara kanla kazýdým ben
Sen de uyuyorum beþbin yýldýr
Ben deyim kanýmla doyuruyordum kuþlarý
Kerpiç boyu kesat ekin
Dünyanýn üzerine göç kurdum
Üstümden uzadý çatý
Altta yer delindi
Yanýnda çocukluðun
Yetsin artýk cehaletin!


Ýnce damarlarýmla baþlar dev yontular
boþluðum sýcaklýk sonsuza
her kývrýlýþý sesimin
bir gezegenim

Baþýmý alýr çýkarým
ozaným
coþarým
bulutlar tozar
ne gök kalýr nede yer

Ozaným
önüne ardýna duvarlarýnýzýn
aðaçlar çýnarlar dikerim
delik deþik ederim karanlýðýnýzý
ölüm yaðdýrýrsýn üzerime
ölürüm bosnalarda
kosovalarda
ölür ölür dirilirim
ozaným


Yýkýk tapýnaklarda hapis içim
Eski, saðýr bir sýzýyla balkýyan, incedenim
Bir baldýran gibiydim önceden
ýþýdý mý ala bir tan
Ben ozaným kalkar debelleþirim
Kaç gardaþtan kurþun yesem
Göveririm külümden, yenileþirim

Sofrada ekmek ne ise göðüste o duygu
kavgadaki yerimi unutmayýn.
Tanrýlar karþýsýnda, doða doðrultusunda
Ben ozaným
sabah ateþlerimi sonsuz yakacak odun
Toprakta kemiklerim.
Sende þahidim olacaksýn
Ben tokken aç yatýyorsan eðer

Al bahar, yeþil yaprak
Titrerim ak yellerle dorukta kavak kavak.
Ben ozaným
Açlýðýn kan çizgisinde, ve bir taþ dilsizliðinde
Deðiþir kýlýcým ellerinde toprak olurum
Suskunluðun kýzýl öfkesiyle
Kýnýnda bekleyen soðuk bir býçak.

Kýsa çöpün uzun çöple kavgasý benim
Ama þimdi dönemeçte, yargýda.
Ben ozaným
Sizin yalnýz kolunuz, bacaðýnýz
Oysa benim yüreðim
Hep sargýda.
Sosyal Medyada Paylaşın: