memleketim
umuda aþerdiðim yerde
saçlarýmý tarayan muradým…
çehremi arþýnladýkça gökyüzü
Erciyes’in duvaðýnda akar
gelincikler güncesi
efil
efil
ey uykusuna yaþam saðan çocuk!
durma!
topraðýn zülfü çaðýrýr
kirpiklerine baðdaþ kuran düþlerini
sarýl çocuk!
Anadolu’mun bereketine sarýl
Niðde’nin bozkýrlarý emziren teninde
kýzýl elmalar büyüt
hadi!
Bitlis’in kilim dokuyan minik elleri hadi...
bir türkü mýrýldan
yüreðinin gergefine akýt
aðýtýnýn gönüllü teslimiyetini
sonra
sonra çocuk!
mor heybeler teyelle geceye
içinde Yeditepeli Ýstanbul büyüten
hece
hece
sancýlar damýtýr türkülerin týnýsý
hasretin yangýnýný tavaf eder gurbet
Adýyaman’dan çaðýrýr rüzgâr seni çocuk!
hüznü biçtiðin yerde
umudun hasadýný toplar topraðýn
dirhem
dirhem
ey köyümün yeþil mabedine þiir süren çocuk!
çöz çatlak dudaklarýnýn acýya çalan nöbetini
ninnilerin ana kokusunu sarar
dadaþlar diyarýndan esen
Karadeniz’in hýrçýn saçlarý
yað ovalarýmýn dað doðuran bereketine
yað çocuk!
memleketim
huzura göverdiðim yerde
soluðuma türkü olan sevdam!...
01.05.2011
Mehtap Altan