Kimbilir ne acýlar çektin ben doðarken, Tüm acýlarýn yok oldu bana gülerken, Þefkatle sarýlýpta beni emzirirken, Ne yapsamda hakkýný ödeyemem annem.
Tutunup yürümeyi öðretensin bana, Sensin önlüðü giydirip veren okula, Bana ilk terbiye öðretensin hayatta, Ne yapsamda hakkýný ödeyemem annem.
Hep yemedin yedirdin, içmedin içirdin, Kendin giyemesende bizleri giydirdin, Türlü dertlerimizle ne cefalar çektin, Ne yapsamda hakkýný ödeyemem annem.
Gurbete düþtüðümde hep sendin arayan, Döndüðümde yine sendin baðrýna basan, Bu fani dünyada bizler için uðraþan, Ne yapsamda hakkýný ödeyemem annem.
Aðzýmla kuþ tutsamda yinede ödenmez, Baðdat gibi diyar, ana gibi yar olmaz, Sana olan sevgi kelimelere sýðmaz, Ne yapsamda hakkýný ödeyemem annem.
Dualarýnla yalnýz býrakmadýn bizi, Dertlerimize hep ortak ettin kendini, Hakkýný helal et, ver öpeyim elini, Ne yapsamda hakkýný ödeyemem annem...
Nevzat KÖKÇAK 01.05.2011 Sosyal Medyada Paylaşın:
Nevzat KÖKÇAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.