Mübâh

’’derdinden verem olsam’’

ruhuma paslý çiviler saplandý bu akþam
içi boþ çürük þiirler genzimi yakýyor
beyaz dinsiz
siyah müslüman
bu þehrin elleri kirlendi ayaklarýmdan





’’tutuþsam leyla olsam’’


büyük aþklar doðada çözündü
topraða karýþtý
deniz tuzu birikti yaranýn kumsalýna
güneþ doðmadan düþtü
ay kýsýr kaldý




’’sürmem seni tenime’’

bu gece soyundum acýyý son kez
kadavra hayallerime baktým
çocuk gibi aðladým
keþke demeden önce düþündüm
ve
keþke dedim keþkeler olmasa





’’yarama merhem olsan’’

cemre topladým yalancý çýnar gölgesinden
yüzümü kaybettim
benliðim hükümsüz
emâresi aþk olan bir maraza düþtüm





’’kurumuþ yaprak olsam’’

suyu çekildi ruhumun
bu sene kurak olacak
göz pýnarlarýmýn yolunu
içime çevirdim
ateþ mavi yandý bu akþam




’’bir çorak toprak olsam’’

aþkýn anemisi olduk sebepsiz
demli acýlar yakamýzdan düþmedi
sizofren bir dil
ömrümü taþa baðlayýp denize attý




’’içmem bir yudum senden ’’

kadehime ateþ doldu
sarhoþ olmam bu akþam
boðazýma kilitler vuruldu
dilimin mecali yok
sen yataðýn soðuk köþesinde uyu




’’kerbelada su olsan’’

öylesine anlamýmý yitirdim
ömrüm kanser
aþk-ý-terapi faydasýz
ben yaþamayý bitirdim...




20/2/2010

Sosyal Medyada Paylaşın: