Kepez üstünden.

Bir þehre bakýyorum.
Kepez üstünden.
Karþýmda maviye boyanmýþ,
yeþile yaslanmýþ,
bir þehir.
Ve kývrýlan yollar iniyor,
bu þehre doðru...

Derin bir nefes çekiyorum.
denizin yelinden.
Yosun kokuyor turunç kokuyor,
þehrin bahçelerinden, caddelerinden.
Ýyi ki burada yaþýyorum diyorum,
Þehre bakýyorum,
þehrin, güzelliðinden.

Ufka bakýyorum.
Ufuk alabildiðine mavi.
Konya altý sahili uzanýyor bir taraftan,
Lara plajlar uzanýyor, diðer taraftan.
Þehir büyümüþ geliþmiþ.
Denizi kucaklýyor her ikisi de
en mavi yerinden…

Ormanlar görüyorum denize uzanan.
Orman yeþil deniz mavi...
Kucak, kucaða.
Ve o Bey daðlarýnýn yeþil eteklerinde,
koylarýnda,
demir atmýþ turistler.
Maviyi, yeþili seyrediyor yatlarýndan.
kim bilir bunlar nereden koþup gelmiþler.
Antalya, güzeldir diye..

Zaman daralýyor.
Ve ben bu güzellikle oyalanýrken,
akþam yaklaþýyor,
Gözlerim hayran, hayran,
bakarken,
güneþ mavinin en güzelini okþuyor..

Güneþ vurmuþ mavilerde.
Yakamozlar akþamýn ýþýklarýyla oynarken,
utangaç ak deniz ise neþeli.
Ve güzel Antalya.
Þýmarýk bir çocuk gibi neþeli sevinçli.
Antalya’nýn, insanlarý neþeli.
Bu, þehir,
yeþilin mavinin göbeðinde,
keyif çatýyor yine...

A.Yüksel Þanlý er
30 Nisan 2011-04-30
Antalya




Sosyal Medyada Paylaşın: