SABIRSIZ…..II

Ýki aydan da fazlasý var, eksik gelmiþim dünyaya.
Var bir acelem hep, taaa, yolumun baþýndan belli.
Orta yaþýn baþýndan, bakýnca.. Gerçekler apaçýk ortada.
Herkesin hayatý, kendine has kokar, misk misal kendisi gibi.
Ama benimkinde, bir tuhaflýk var, kokusu hanýmeli.
Ýnsanlar hani esefle, bakarlar ya, "geç kaldým" yaþamaya diye.
Bende ise, yaþanacaklara varmak için, amansýz bir telaþ ve acele.
En büyük derdim ise, yaþayacaklarýma, koþturup yetiþmekde.
Can havliyle, olan biteninin önünden, yaþanacaklara koþmada.
Konuþulanlarý dinlerken bile, söylenmemiþler cevap vermekte.
Sevdanýn koynundayken, bakýþlarýmda sonundaki hüzne ermekte.
Elimde kalem, acemice karalarken, yazýlacak þiirlere gönül vermekte.
Baharýn resmini rengârenk çizerken, bembeyaz yaðan karlarý görmekte.

Misallerimi yazmaya kalksam, ne kalem yeter ne de sözüm.
Uzun lafýn kýsasý, dönünce içime, gördüm, erdim ben kendi sýrrýma.
Bir filmi hýzlý sarýp ta , seyretmek gibi, dündeki, yaþanmýþ ömrüm.
Hal böyle olunca, tek dilek kalýyor geriye, sabýrsýzlýkla koþmaya,
Yaþanmamýþ ne varsa, yetiþemeden ve de yaþamadan,az evve;l

Yine koþturup sabýrsýz ve en önden giderek yine
Yaradan”a gitmekte, etmem inþallah acele
Sosyal Medyada Paylaşın: