vakit elinde fýrçasý turuncuya boyarken gökyüzünü güneþ son ýþýk kýrýntýlarýný da toplar heybesine birazdan gece karanlýðýn eþarbýný takacak baþýna elinde parlak tepsisi serpecek yýldýzlarý…
bî-tâb düþmüþ gözlerimin ince sýzýsý kýrkikindi yaðmurlarý kadar bereketli / keder hüznümün teline dokunsa bir kelime binlerce inci mercân dökülecek ellerime
adýmla bir yalnýzlýk karanlýk saatlerimin mutedil dostu sen bile çekilmezsin bu akþam öyle kalabalýðým ki kendimle
uzun bir liste var elimde özleyip de bulamadýklarým bir bir kayýp... can evimin iki gülü, annem babam ve sevgili öðretmenim hazan yapraklarý gibi nice savrulanlar hangi uzak diyarlarýn bülbülüsünüz gelmez hiç sesiniz buralara…
“özlemek kavuþmanýn yarýsý” diyenler söylediðiniz koca bir yalan ! avutmaz artýk söyledikleriniz ne beni ne düþlerimi
bundan sonrasý ömrün sonbaharýdýr yeþillenmez kuruyan dallarým bal tutmaz peteklerim umutsuz bir bekleyiþtir benimkisi ufka düþen mor renklerin sönüþü kadar sakin fýsýltýlar kadar sessiz...
ayþe uçar 28 /04 / 2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
flycan57 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.