DOĞ GÜNEŞ

Bu gün senin doðuþunu gördüm,
Bebek gibi kýpkýzýldý yüzün,
Karþý Hüseyingazi tepesinden
Gönüllere süzüldün…
Özellikle bekledim görmek için,
Oturdum yüksek tepeye
Karanlýklarý yýrtarak
Doðuþunu seyretmeye…
Muhteþem bir geliþin vardý…
Kuþlar tuttular nefeslerini
Geliþine diktiler gözlerini…
Karanlýklar kaçacak delik aradý adeta
Boðdurmamak için sana kendini…
Bir kýzýllýk kapladý önce…
Adým adým çýkýþýn
Yavaþ yavaþ doðuþun
Her tarafý ýþýða boðuþun…
Gerçekten görülmeye deðer…
Daha oturacaktým inan
Gözlerimi kamaþtýrmasaydýn eðer…
Senin doðduðun anda
Her þey yeniden uyandý
Renkler yerlerini buldu
Sarý sarýya, yeþil yeþile, kýrmýzý kýrmýzýya
Boyandý…
Siyahlýklar kaçtý
Yerine sadece gölgeleri býraktý…
Bazýlarýnýn yüzüne,
Bazýlarýnýn kalbine doðdun…
Peki yýldýzlarý neden kovdun…
Ya ayý…
Biliyorsun sen olmayýnca
Onlar süsleyip aydýnlatýyor dünyayý…

23.08.2007
Necati ÞÝMÞEK
Ankara

Sosyal Medyada Paylaşın: