Düþler kurdum yokluðunda... Kimsenin bilmediði düþler... Bir bahçem var þimdi, Senin suyunla sulanan... Ve varlýðýnla beslenen... Bir tarumar bahçe yoklugunda.. Burasý düþ bahçem... Seninle yetiþtirdiðim aþklarýn düþleri... Ve filizleniyor geceleri... Bahçývanýsýn bahçenin... Kusurlarýmý at bir kenara... Kes kötü fikirli yapraklarýmý... Ýstediðin gibi bahce yap yüreðimi... Kurduðum hayalin çukurlarýna ektim seni.. Can suyu oldu bakýþlarýn. Ve ne kadar düþ kurdurduysam. O kadar sen filizlendin yüreðimden. Bahçemde yeþillendi düþlerim... Ama senin yüreðinde meyve verdi. Ölüye de can verirdi zaten gülüþlerin. Düþ bahçemde seni düþlerim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sinan ispenoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.