Şairliğe Özenip Şiire Cüretim

//Þiire müptela baþým, nefessiz kalýrým susarsa lisaným//

Kaç þiir içtim gecenin deminden
Kaç satýrda boðuldum sebebini bilemeden
Rüzgârlarda savruldum kýrýldý dalým
Ben þiire sevdalý bir garip kulum
Bazen olur sevdaya düþer yolum
Bazen iklimlerde kaybolur sýr olurum
Hüzne baðlý þiirlerim, yanýk gönlüm
Þiir sofrasýnda tok iken aç bu ruhum
Güllerin kokusunda bir yaralý kuþum
Bülbülün nidasý benim nefesim
Duymasa da ötüþümü feryadýmla küsüm

//Ey þiir terki diyar etti dediler; olsun yüreðimden de gidemezsin ya!//

An olur karþý cenahtan düþer heceler
Kafiyeler buruksa da caným atar þiir meydanýnda
Bir damlayým yaðmurun saðanaðýnda
Yolcuyum han bulamadým bu garip limanda

//Ey aþk; þiire kalem salla aciz lisanýmla//

Þiirdir zikrim derviþim bu mecliste
Ýmamesi tespihimin çevirir dururum
Sebebi kim bilinmez secdesinde duaya dururum
Manevi mevsimler bahar tadýnda
Mecaz duygular kýrýk sazýmda
Mýzrabým deðmez söze ellerim boþlukta
Terennüm ederim bakýþlarýmla
Lisaným yazýyor leblerim okudukça

//Nisanýn penceresinde aðladým, aðustosun nefesinde ýslandým, þiir yoksa sabahýmda iþte ben o gün makbere düþtüm//

Melek...


Sosyal Medyada Paylaşın: