Dönememeyi Unutmak

Dönememeyi Unutmak

bu ardýna düþtüðümün sonu yok
tek servetim ölüm artýk
yüreðim kamaþýrken gülüþündeki acýda
ve temmuz denizleri kadar masum bu derinlik
güneþin çaresiz kaldýðý korkularýn inadýna
serin bir sevdanýn kanatlarýnda alýp götürüyor
kirpiklerimin gölgesini bile...

çok eski sokak köþelerinden birini
yeniden dönmek gibidir bakýþlarýndan son kalan
ve kaderde umduðunu bulamayan
bir rastlantýdýr en güzel anýmýz bile
böyle gitmezdim aslýnda
ýslak geceye inat uykusuz ve kaçak
özlemeyi özlemiþtim
yokluðunun yokluðunu
durmadan hep gideceðim
dönememeyi unutmak için
yanyana yaþanan sonsuz ayrýlýðý...

sancýlarým þavkýrken sesimin tonunda
kuytu izbelerde kumrular telaþa düþer
göðü seven sarýþýn çocuk tuhaf suskusuyla küskünleþir
ellerinin dinmez yalanýna
uðultulu sýzýsýna nefesinin
eski sinemalardan kalma ara bir hüzünle
hýrçýnlaþýr yalnýzlýðýnýn akþam düþkünlüðü
karanlýk bir iç denizin kýyýsýnda
göç maðduru býldýrcýnlar kadar yorgun...

mütevazi yollarý sevdiðim kadar sevdim seni
uðruna yürümekten býkmayacaðým...

gömleðimin yýrtýk kollarýndan sýzan burukluk
seni saramamanýn kýrýlganlýðý saçlarýnla bir
sýcaklýðýnla yamalardým bütün yaþamamýþlýklarýmý
yaþamadým hiç ve boþluðun sonsuz bir tabut içine sýðmadýðým
zaman örtemez acýlarýmýn üzerini
ve yarým yamalak anýmsamaklar harici
ihanet ediyorum ömrüme sensizliði unutarak...

Kaðan Ýþçen



Sosyal Medyada Paylaşın: