Yazdan Kalma

her yerinde kaybolurum
“sen” denizinin çirkin albatrosu
ilk defa bizim için unutkanlaþýr ölümler
tenin gözü döner halden anlamaz olur
sislenmemek telaþý tutar sabahlarýmýzý

üstüm baþým gözlerini benden ayýramamanla dolardý
yaðmuru býrakýp da yerinden kalkamazdýn
yeni hüzünler için yeni kentler yaratýrdý gülüþün
bilmem bölüþür müydün ýslaksa otlar
sonuna dek günün bitiþini ýslaksa otlar
yanýp yakýlmadan tadýný çýkararak çocuk yazlarýmýzýn

her þeyin nasýl da þiddetli olurdu
uykusuzluðumla verdiðim karþýlýklar nafile
ardýmda kaç orman býrakýrdým allahbilir
senin olduðun yerde hükmü geçmezdi mutsuzluðun
hangi þekilde aþýk olursam olayým bunu anlardým
yalanlarým olmazdý bi baþlangýcým sonum sonram
ardýmda karanlýk ormanlarý susardý
ayrýlýk uçsuz bucaksýz vataným olurdu

yollar yolculuklar aklýma þaþardý
taþralaþýrdý zavallý bir yalnýzlýk
aðaçlarýn gece sesli hýþýrtýsý
köy üþümesi
aþksa ürpermek
sensizliðin vefasý
adýný aklýma tutmama

bakarsýn çýka gelir serçesiz bir pencere aný
mahþerliðimize
içebilirsin gözlerimin son bakýþýný
ömrüne adanmýþ son emaneti
içtikçe azalýrsýn kendinde
...kalýrsýn belki benden sonraki
geleceðine göðü sevme tutkumun

ve yarýna hor bakan düþlerim
bir kibrit çöpüne fit
yazlarýmý fýrlatýp attým keder çölüne
kýþlarýmý yaþýyorum arsýzca
kýþlarýmý
kavak yelleri esen çocukluk özlemimde

kaðan iþçen

Sosyal Medyada Paylaşın: