Son tebessüm az önce geçti yüreðimden, Ansýzýn bir nefese karýþýp, tükendim. Ben hem terk eden hem terk edilendim… Bilemedim bu hikâyenin böyle biteceðini. Gözlerim; maðrur bir ayrýlýðýn hüznüyle sýrýlsýklam, Yüreðim; yalnýzlýðýn sükûn bulduðu bir gurbet. Ne zaman ki cümleye ben diyerek baþlasam, Cümleler yüreðimde, gözlerine ihanet…
Son yangýndýr bu besbelli, Küllerimi savuruyor ayaz sokaklarda geceler, Seni sensiz yaþadým yýllardýr, Senli hayallerin koynuna saklandým senelerce, Bu son yangýný yüreðimin, biliyorum. Bir melâl zindanýnda boynu bükük, Sustum ve kahrýma gömülüyorum…
Avutmuyor beni ne söz, ne þiir, Pürtelaþ bir yaðmur bekliyorum, Kahýrlý bulutlardan yüreðime dökülecek. Efsununa kapýlsam diyorum vuslatýn. Ansýzýn gözlerin düþüyor gözlerime, Vazgeçiyorum… Anladým ki; sensizlik ülkesinde ben Deliriyorum…
Yeni hüzünler birikiyor avuçlarýma, Gece karasý, gönül yarasý hüzünler… Son sevme tarihi geçmiþ bir ömür yaþýyorum. Ýsmine dair her harfi yüreðimde taþýyorum… Bu ne onulmaz yaraymýþ diyorum kederime, Bilmedim, yazan sensizliði yazmýþ kaderime… Sensizliðimin son baharýdýr bu, Biliyorum… Gözlerin deðiyor gözlerime, Can veriyorum…
Yusuf MESCÝOÐLU 04.01.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
bahçıvan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.