Yâr, adýna mühürlü yüreðimde ne varsa, Aþk bile bu vefayý bir gün olur duyarsa, Býrakýr sultanlýðý, düþer tacý baþýndan, Utanýr gözlerimin bir ömürlük yaþýndan…
Bilmezdin; o gözlerin gözlerimi yakardý. Bilmezdin; aynalarýn sana benden bakardý. Sustum da hecelerin hançerlendi canevi, Sustun da kuytularda katlettiler bu devi…
Varlýðým varlýðýnla muþtulandý sanmýþtým. Belki duyarsýn diye gece gündüz anmýþtým. Sana aþýk olmanýn bedeliydi bu cünûn. Hýrpalanmýþ ruhuma firâkýný attý nûn…
Bilmezdin, intizarýn þehrinde masaldý aþk, Bilmezdin, gittiðinde yalnýz bende kaldý aþk, Terk ettin þehir þehir senin olan kalbimi, Emir ver gözlerine saklasýnlar kabrimi…
Ben ki; aþkýn korunu küle döndürmüþ yürek, Ben ki; viran baðlarý güle döndürmüþ yürek, Bezm-i Aþk dergâhýnda ah çekerken þu ruhum, Mecnun’u büryân eder bu günahsýz gühaným…
Bilmezdin; yokluðunun yokluðum olduðunu, Bilmezdin; nefes nefes sararýp solduðumu, Þimdi sensiz ömrümden geriye kalandýr aþk, Kim bilir belki efsun belki de yalandýr aþk…
26.05.2011 Yusuf MESCÝOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
bahçıvan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.