SEVDAM KANAT ÇIRPIYOR

öyle hüzünlü ki sokaklar
gökyüzü aðlýyor..
sokak lambasýnýn ýþýðý vuruyor bedenime
yürüyorum..
yaðmuru ne denli sevdiðin geliyor aklýma
gözyaþlarým karýþýyor..yaðmur damlalarýna
üþüyorum..ellerim ayaklarým buz tutmuþ
mosmor öpülesi dudaklarým
nafile..uzanýyor elim karþýdan gelen gölgeye
sen misin ?diye
uzaktan bir ýþýk öylesine solgun
çýðlýk çýðlýða
sevdam kanat çýrpýyor ..sensizliðe sonsuzluða

bir dam altý arýyor gözlerim
üþüyen bedenimi saracak
nafile..yorgun ayaklarým
yaðmurun ýslaklýðý yetmiyor
kurumuþ dudaklarým
kokunu duyuyorum yaðmur kokusu yerine
gölgeler avutmuyor nafile
gem vuramýyorum özlemime
kýyamýyorum sevgime
söküp atamýyorum
sevdam kanat çýrpýyor..sensizliðe sonsuzluða...

mehtap þentürk
1994 istanbul..
Sosyal Medyada Paylaşın: