deðme bana bugün rüzgâr verdiðim emeðin piþmanlýðýnda lodaslanýyorum kaç zamandýr neyimi sökeceksin ki yorgun bedenimden neremi yýrtýp ta geçmiþe yamayacaksýn barýnamaz bir muhacir gibi yaban coðrafyalarda musalla arýyorum zaten hangi avuntu bir daha geri verecek gözlerimde ki rengi ve incinen mahremiyetimle biriken öfkemi kim eskisi kadar acýlara duyarsýz kýlacak beni
deðme bana bugün rüzgâr aynalara bakamaz oldum aylardýr bana benzeyen düþmanla kanlý bir düellonun hesabýna aklýmý yoruyorum çorak vahalar kadar ortada emer ruhum yalnýzlýðý bu yüzden suretimi tuz buz etmekten korkuyorum býrak beni rüzgâr kendini gündüze unutmuþ yýldýz gibi amiyane bakýþlarýn irislerinde fersizim iþte lâcivert günâhlarýn koynundayým deðme bana delme beni her esiþte
dokunma bana bugün rüzgâr terk edilmiþ sonbaharýn son yapraðýný yüzüme sürerek üstüme sinmiþ hazan kokusunda uyuyorum keþiþleme bir þiiri giyindim turuncu ateþlerle gökyüzünü kestim sandým denizi soydum bir tutuþla nafile gündoðusu günbatýsý karayelde yakýþmadý bana bu mavi ceket yakýþmadý iþte
Faruk CÝVELEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kızıl Gazel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.