ne kadar zul kalsam da bu habisleþen muamma da yine de dibinden topluyorum gölgemi görüyorsun adým gibi gövdeme kattýðým sadece sensin imkansýz sözcükler koparýyorum dilinden bu heva aramýzda þaha kalkmýþ bir doru sanki bir türlü gözlerim çözülmüyor hayalinden
ötelenen vakitlerin mavallarýna tutunmuþ bozuk akortlar sýzýyor leblerinden laðvedip kendine ait herþeyi içinde saklandýðýn tutanaklara kazýndýn gün yüzü görmeden kurtulamadýðýn o karanlýk dehlizlerden
kendinle ödeþtiðinde vuslata diktiðin kumpasa beni gerdin acizliðime bahþettiðin dikenli gülistanlardan önüme zifiri karanlýk boþluklar serdin aslýnda dudaklarýma çaldýðýn bir parmak bal da sendin bir elinden diðer eline kadar uzak bir sürgün gizli kafesinin içindeki soðuk serüven de titreyerek içimde söndürüyorsun güneþi her gün
//..beni çok iyi tanýyorsun aslýnda dilinden düþen üç harf kadar ederim saçýna gömdüðüm yüzümü kaldýrma sakýn az daha böyle kalayým mahpeyker’im..//
Faruk Civelek Sosyal Medyada Paylaşın:
Kızıl Gazel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.