Aşkına Üşüyorum

Sýradýþý bir yaþamdý seni sevmekle baþlayan.
Gözleri acýyandýk bakarken uzaklara..
Bir varmýþ bir yokmuþla baþlayan bir masalýn kahramanlarýydýk..
Belki asýrlar sonra Leyla ile Mecnun’un
yitik ruhlarýydý vücutlarýmýzda can bulan...
Duymadýðýmda seslenmediðinde kulaklarýmdaki çýðlýktý ölüm...
Ve biz sonunda sobeledik ölümü en tatlý haliyle..

Çengelli iðnenin ucuna asanlardýk yüreklerimizi...
Ve kan damlarken sevdayý yudum yudum içenlerdik.
Boþverenlerdik herþeye, sevdanýn yeni þekline bürünenlerdik.
Yasaktýn bana, yasaktým sana..
Sona ermiþ görünen ama asla son olduðu bilinemeyen
bir olguydu yaþayamadýklarýmýz.
Sen vardýn ben ise yokluktum

Adýmýz aþktý bizim, adýmýz hüzündü..
Kimsenin anlayamayacaðý, bir paranteze sýkýþmýþ kalan
noktalama iþaretlerinin artýk hükümsüz olduðu bir sevdaydý adýmýz...
Þizofrenliðimin aykýrýlýðý kadar aykýrýydý sevdamýz..

Oynadýðýmýz körebe oyununda ebe olanlardýk,
bir türlü sobeleyemediðimiz geleceðimizle..
Bakýþlarla konuþanlardýk, ukala ses dalgalarýnýn inadýna...
Yüreklerimizle görenlerdik, gören gözlerin aksine..
Ve biz kelimelerle seviþenlerdik tensel yakýnlýðý göz ardý ederek..

Ne çok sevdin beni...
Ne çok sevdim seni..
Ne olduðunu anlamadan açýlan sevda parantezimiz,
Yine ne olduðunu anlamadan kapandý..
Üç noktalarla devam etmek istedikçe,
inadýna tek nokta oluyor artýk cümlelerimizin sonlarý.

Devrik hayatlarýmýz gibiydi cümlelerimiz de...
Düz bir hayattý oysa istediðimiz.
Belki de devrikliðiydi cümlelerimizin, hayatýmýzý anlamsýzlaþtýran.

Gittiðinde, kal diyemeyendim, iki damla gözyaþýný saklayandým senin için gecelere...
Gittiðimde kal diyemeyendin yaptýðýn en zor seçimle...

Aþkýna üþüyorum yar... sessizce...þizofrence..

’Seni sevmek sevgili, seni özgür býrakmaya razý olmaktý...’

Sema Þener
Sosyal Medyada Paylaşın: