Bir Meleğe Şiir

Sevgiliye mektup yazmak kolaydý...
Aþkla konuþmak…
Hepsini yazdým satýr satýr…
Bir sana yazamadým bugüne kadar
Toparlanamadý sözcükler;
Nerden baþlayacaklarýný bilemediler.
El ele tutuþup,
Fikrimin kýyýlarýndan karþýya geçemediler.
Her niyetleniþlerinde kaldýlar öylece.

“Sen” dediler bana…
“Özür mü dileyeceksin?,
Sevdiðini mi söyleyeceksin?”
Bilemedim ilk kez ne diyeceðimi.
Suskunluklar bana göre deðildi,
Ama söylenecekler de kolay deðildi.

“Ben” diyecektim…
“Kýrdým seni çok kez,
Ýncittim defalarca.
Her sözümde yaraladým belki bin kez
Oysa bir sana geçiyordu nazým,
Bir sen dinliyordun beni, kulaklarýný kapatýrken herkes.
O yüzden yüksekti sesim senle konuþurken,
O yüzden hep sana koþtum içim yanýp tutuþurken.
Öyle güçlü durdum ki onlarýn yanýnda,
O masum, çaresiz, güçsüz yanýmý bilemediler hiç.
Öyle huzurluydum ki senin yanýnda
Kendimi gizlemeye ihtiyaç duymadým hiç.
Ben çok kez düþtüm…
Çok kanadý dizlerim…
Ama her seferinde daha hýzlý yürüdüm,
Biliyordum yanýmdaydý ellerin.
Öyle çýkmazlarýn içine girdim ki kimi zaman,
Yönümü bulmak bir yana, kendimi kaybettim.
Ýþte o zamanlarda bir ses, bir ýþýk oldun hep,
Senin dualarýný takip ettim.”

Biliyorum hala büyüyemedim meleðim…
Biliyorum hala öðrenecek çok þey var…
Peþinen özür diliyorum þimdiden,
Þuursuz sözlerim belki yine seni kýracaklar.

Sen olmasan ben “böyle” olamazdým,
Böyle güçlü duramazdým,
Ayaklarýmý böylesine saðlam basamazdým yere.
Savaþmayý öðrettin bana sen,
Dostluðu öðrendim en çok da senden…
Ýyi ki diye baþlayan tüm cümleleri yazmak isterdim þimdi…
Ama özetleyeceðim hepsini…

Hala masallara inanýyorsam,
Hala büyümediysem,
Maviyse hala dünyam,
Kanatlanýp uçabileceðime inanýyorsam hala zorda kaldýðýmda,
Her yaranýn ilacý var gibiyse,
Kolaysa hala aðlamak,
Düz gitmeyen yollarda doðruca yürüyebiliyorsam,
Bildiðim tek bir þey sayesinde hepsi;
Çünkü aklýmda hep o meleðin sesi…

_Nurbanu_ (19.04.11)
Sosyal Medyada Paylaşın: