Babam(l)a Masallar Yazmak

Ben en çok babamý sevdim hayatta.
En çok da ona kýzdým
Ona kýrýldým...
En çok ondan nefret ettim kimi zaman
Hiç unutamadýðým her anýda babam vardý.
Bazen kaçtýðým dev;
Bazen muhteþem kahramanýmdý...
Benim masallarým hep babama yazýlýrdý.
Hep babamý anlatýrdý.

Büyüdüm sonra...
"Masallar biter" dediler
Beni büyüten periler...
"Beklediðin prens gelmeyecek,
Kimse, hayatý maviye boyamana
Yardým etmeyecek..."
Sustum.
Ýçime kapandým.
Ben istemedim ki büyümek...
Güzeldi çünkü, Kaf Daðý’nýn ardýna yürümek.

Babam geldi aklýma sonra...
O vardý hala.
Duruyordu iþte, karþýmdaydý.
Onu gülümsetirsem, hayat maviye boyanýrdý.
O tutarsa elimden, Kaf Daðý’ný bulmak kolaydý.
O benim kahramanýmdý.

O andan sonra güzelleþti her þey..
Büyümeye gerek yoktu,
Masallar oradaydý, kaybolmuyordu,
Bir kahraman elinden tutarsa eðer,
Küçük kýzlar hiç büyümüyordu.

_Nurbanu_ (17.04.11 20:22)
Sosyal Medyada Paylaşın: