Mavi Özlem (İstanbul'a)

Bekle beni demiþtim
Tekrar döneceðim sana...
Ve geldim iþte yanýna
Ne çabuk geçiyor zaman senin maviliðinde...
Kum taneleri nasýl da hýzlý düþüyorlar
Peþpeþe!
Kum saati baþa alýnmýyor,
Dünyayý güneþten kaçýran zaman
Beni seninle býrakmýyor!

Olsun...
Yine unutulmaz günler geçirdim.
Deniz kokusunu en derinde hissettim...
Ýstanbul...
Benim biricik sevgilim!

"Ayrýlýk vakti..." dedi martýlar
Bak aðlýyor bütün bulutlar!
Keþke yaðmasaydýn yaðmur...
Bu kokuyu içime doldurmasaydýn!
Ýstanbul böyle sarýp sarmalamýþken beni
Nasýl gideceðim ki!

Yaðmura karýþtým gözyaþlarýmla!
Sana söz Ýstanbul...
Bu kýsa bir veda!

Sen tüm güzelliðinle bekle beni
Mavilerinle bekle...
Yine geleceðim
Tutacaðým ellerinden
Duracak o gün yaðmurlar
Maviler gülümseyecek yeniden!

Aþk’tan baþka sözcük yakýþmýyor yanýna!
Ýstanbul...
Senin özleminle yaþamayý öðret bana!
Çok özlem yaþadým ben
Ama böylesini tatmadý hiç ruhum!
Böyle yorulmadý yaþama tutunmaya çalýþýrken!

Gidiyorum...
Son kez baksam gözlerine...
Gülümsesen bana tüm güzelliðinle

Gülüþlerdi hep beni aþka düþüren!
Fakat ben hiç görmedim senin kadar güzel gülen...

Bitmek bilmeyen yollar ne de çabuk tükeniyor
Ayrýlýða giderken!
Kim bilir kaç aþk, kaç umut, kaç özlem var
Arabalar altýnda ezilen!
Kimler gözyaþlarýný akýtmýþtýr
Dizlerine sarýlýp aðlarken

Bilirim sen yufka yüreklisindir
Hemen için acýyýverir!
Susarsýn...
Dalar gözlerin uzaklara
Bakarsýn...
Ýnsanlarý kalbinin ortasýna taþýyan yollara!

Gidiyorum ama gözüm arkada kalýyor yine!
Ne çok aþýðýn var bilirim...!
Kaç yürekte ateþsin söylesene?!
Ýstanbul... diye atan kalpleri duyuyorum ben
Ama hiçbiri umurumda deðil...
Seni özlerken!

Nurbanu
Sosyal Medyada Paylaşın: