Mutluluk aðacýmda
sevinç çiçeðimdin bir zamanlar
bir zamanlar bütün dudaklarda þiir
bütün yüreklerde sevgi gülüydün
bak çiçek, çiçek daðlar yine
sevda yudum, yudum
bahar umut umut
oysa bir yaralý kekliðim þimdi ben
hep uzaklarý arar
uçurumlar büyütür gözlerim durmadan
ey benim bahçemin sevinci
gönlümdeki hasret
gözlerime yaðmur diye düþürdüðüm
acýlarýma tipi, saçlarýma kar yaðmadan gel
gel, kýrýlmadan dudaðýmdaki mormenenekþe
gel yüreðimi yüreðine al
mühürle dudaðýmý
lâl eyle feryadýmý
umutlarým sende saklý
ey uçurum çiçeðim
ay beyazým
gel
ay koksun mutluluk daðlarda yine
gel
dal kurumadan
solmadan yaprak
gönül haneme konuk ol
gel
Gün/eþ/im
Ol....
Eþ/im Ol..
kurusun gözlerimin pýnarý artýk
sensiz karanlýktayým
gel, ýþýða tut yönümü
zöhre yýldýzým
bu yürek sensiz yaralý
bu can sensiz ölü
bu ses sensiz ah!
herkes duydu bu feryadý
bir sen duymadýn
yollarda sonbahar rüzgarlarý esiyor bak
þimdi sana gelecek
ne el, ne ayak, ne de göz kaldý
þimdi seni anlatacak
ne þarký, ne þiir, ne de söz kaldý
ömür yorgun
gönül suskun
sustuðum
rüzgara
sesimi,
baktýðým
uzaklara
gözlerimi taþýmaktan
yorgunum...
milyon kere çoðaltýp hüzünleri
sorma, ellerim niye yanar
gözlerim niye arar
tek mümkünüm sensin
üþüyorum, umudunu bana ödünç ver
umutlarým sende saklý
gel/
Gün/eþ/im
Ol....
son nefesim ol…
kurusun gözlerimin pýnarý…