Þimdi kendini yalnýzlýklarda býçaklama vakti
Hani bir zaman vardý
Kimselere de anlatamamýþtým
Ýþte onun gibi
Mavi bir ajandam vardý
Kimse de bilmezdi hani
Aðlaya aðlaya parçalayýp
Çöpe attýðýmdan beri
Kendimi þair zannettiðimi
Ya da sýrf daha güzel
Daha anlamlý þiirleri
Yazabilmem için
Aldýðým þiir kitaplarýný
Sonra alay edenleri
Ve beni sevenleri
Gelmiþtir ya bir de vakti
Kendini yalnýzlýklarda
þevkle býçaklar gibi
...
Daha aðlarken
Ardýndan gülebilmeyi
Yemek yemeyi
Islak Nisan geceleri
Sokaklarda aþk
olmadan da dolaþabilmeyi
Yitik ajandam gibi
Sevebilmeyi
Koklayabilmeyi
Hatta o aziz zevkle
Her gece küsmeden
Kendini býçaklayabilmeyi
Küsmeden tekrarlara
Yýkamadan kirini
aþkýn hiçbir zaman
Severek acýlarý ve
aðlarken dahi özgürce
Ayak seslerinde
Yaþayabilmeyi
Sevebilmeyi
Anlatýr gibi
Ýntihar edebilmeyi
Her gece
Küsmeden sevenleri gördükçe
Yalnýzlýklarda kendini
býçaklayabilmeyi
...
Ýstediðimdendir bu þiirin bitmesi!