ey leyl
sular çekildi gözlerimden
la
/kin
yüreðimde ,
kimsesiz kaldý bulutlar
hüznün sarý humma yüzüdür
meneviþlenmiþ yüzümde
aks
/ayan
misbah-ý nur mudur
yüreðinde tutuþan ateþ
yalazýnda
bir yücelip,bir alçaldýðým…
ey leyl
diril bir lahza
ah’ým, kanatlanmadan azade bir kuþ olup
nagehan dudaklarýmdan,
kurtar beni
sýr/ça/lý saraylardan
soy beni
nedamet hýrkasýndan...
ey leyl
bil
/la
yüreðimde nef/e/simi daraltan
bu sevdaya
nikab-ý esveddir ölüm...
düþürmem kirpiklerimden bir daha...
sular çekildi
çözüldü dilim
anýlýr oldu ism-i mesbuk sonsuz bir boþlukla
leyla’dan menkul bu yazgýyý
gök/yüzüne sür/meliyim
el bidaye ve’n nihaye
aþktýr
gülü kül eden vav/ey/la
songül doðan