Öyle anlamsýz ki yaþadýklarým Az sonra gerçekleþecekmiþ gibi önümde duruyor her þey Elimi uzatýyorum kayboluyor… Bitmez dediðim sözler bitiyor Kangren oldu kalbim,hissetmiyor atýþlarý Ýklimlerim deðiþiyor durmadan Baharýmda kuþlar suskun,çiçekler küskün. Yorgunum gel-git ler yaþamaktan. Her güneþ doðduðunda, Kahreden yalnýzlýðým dikiliyor karþýma Usandým yýkýlýp tekrar kalkmaktan ayaða Hayallerimin sonunu bulamýyorum Her geçen gün biraz daha ölüyorum Bu dünyada sadece bedenim var Ruhum kimsenin bilmediði yerlerde… Ýstediðim biraz huzur,biraz rahat Anladýmki o bile çok bana Þimdi,kalbime kurþun sýkacak Gönüllü katilimi arýyorum. Ya da su serpip ormanlarýmý yeþertecek elin sahibini…
Gülay Hançer
Sosyal Medyada Paylaşın:
gulayhancer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.