Sen,en güzel tadýmdýn hayattan aldýðým
Düþerken uçuruma tutunduðum dalýmdýn
Kýrýldýn…Kayýp gittin avuçlarýmdan.
Kapkara gökyüzünde gördüðüm beyaz bulut,
Çamur deryasýnda soluklanabildiðim tek yeþilimdin.
Ölüm sessizliði yaþarken ben,
Güvercin kanadýndaki ses oldun kulaklarýma.
Yaþadýðým mutsuzluklarýn son duraðýydýn
Bir sen vardýn yüreðimde hissettiðim,
Bir sen delicesine içime iþleyen.
Bugün kaç gün oldu bilmiyorum tenine dokunmayalý
Nefesini hissetmeyeli kaç zaman geçti.
Sensizlik; yýllarca insanlardan uzak yaþamýþ birinin
Yeniden kalabalýða karýþmasý gibi.
Öfkeliyim….Bir o kadarda endiþeli…
Gülay Hançer
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.