Hüküm : /gereði düþünüldü: sizi güneþte yanmaya, kendimi karanlýkta kaybolmaya mahkûm ediyorum/
kalem kýrýlsa da. . . , kýrýlmaz umutlar, inançla yürüdüðümüz bu yolda.
uzun direkler arasýna gerilmiþ, yasasýz iplere asýlý insanlarý gördüm. direkler o kadar uzun, o kadar uzundu ki, sanki güneþe deðiyorlardý tanýdýðým o insanlar ki, güneþi sevdikleri için güneþte yakýlýyorlardý beni gördüm aralarýnda, seni de gördüm, bizi yani hepimizi gördüm ama anlamadýðým tarih boyu yürüdüðümüz bu yolda, neden hala bu, kördüðüm. . .
. . doðacak çocuðunu bekler gibi, sevgiliyi bekleyen kadýn hiç merak etme canýmýn içi gelecek, bir gün o da gelecek ve sen bir damla yaðmur için, bulut yolu gözleyen çiçek gördüðün kördüðüm, o bir damla suyun seli ile çözülecek . .
çünkü biz, hepimiz. . . , ay ýþýðýnda hasretin ve güneþte vuslatýn esiriyiz.
sesimizi dinleyen saðýr gece kuþlarý ve kör turnalar olsa bile sadece. biliyoruz bir kývýlcýmdýr faili, tarihte kararmamýþ bütün aydýnlýklarýn bizim sesimiz iþte bunun için renk ve umudunu taþýr, o kývýlcýmlarýn bunun için aydýnlýklara gebe kalýr beynimiz, yüreklerimiz seviþince ve durup dinlenmeden seviþmesi de iþte bundandýr, yüreklerimizin gündüz-gece. . .
Son söz : /biz zaten kendimizi güneþe mahkûm etmiþtik, ama sizi hiç tanýmýyoruz, tarihte yazmýyor, sahi siz kimsiniz/
Cevat Çeþtepe Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.