ŞEBİNGÜLÜ

Rengini almýþsýn þehit kanýndan
Gönül bahçemizde aç Þebingülü!...
Dikenler bezdirir seni canýndan
Uzak dur nefretten, kaç Þebingülü!...

Birbirinden güzel pembesi, alý
Yapraðýndan alýr arýlar balý
Kovanýna koþar, terk eder dalý
Kokunu cömertçe saç Þebingülü!...

Güzellik katarsýn bahçeye, baða
Mânâ bahþedersin kara topraða
Peygamber kokusu siner yapraða
Âþýðýn baþýnda taç Þebingülü!...

Senden uzaklarda, bu hasret yeter
Ayrýlýk acýsý ölümden beter
Konar da dalýna, bülbüller öter
Sevda için serden geç Þebingülü!...

Dünyaya bakarsýn âþýk gözüyle
Þen olur gönüller sevda sözüyle
Kalbe nazar eyler o gül yüzüyle
Sýla mý, gurbet mi; seç Þebingülü!...

Tipide, boranda rengin solmasýn
Gayri hoyrat eller seni yolmasýn
O þehla gözlerin yaþla dolmasýn
Aþkýn badesini iç Þebingülü!...

Burcu burcu kokar Þebin gülleri
Âþýða ne söyler sazýn telleri?...
Gayri yurt eyledik yaban elleri
Gurbetten sýlaya göç Þebingülü!...

Renginle silinir bahtýn karasý
Senle iyileþir yürek yarasý
Kokundan düþülür aþkýn darasý
Aþkýn kanadýyla uç Þebingülü!...

Diken kan aðlarken, gül güledursun
Nefret nâr’a yansýn, aþk dile dursun
Aþk derdiyle hoþem, koy çile dursun
Seveni sevmemek, suç Þebingülü!...

M.NÝHAT MALKOÇ


Sosyal Medyada Paylaşın: