ANLATAMAZ

Iþýklar altýnda, karanlýk dünyam,
Bir mumun dibine, tüneyemez ki,
Eriþilmez oldu, þu küçük hülyam,
Caný çektiðinde, seviþemez ki.

Gücü yetmez olur, garip yüreðin,
Aðzýna gelirde, söyleyemez ki,
Uzaktan hoþ gelir, davulun sesi,
Yakýndan tokmaðý, dinleyemez ki.

Sevdayý hisseden, masum bedenin,
Caný yanar durur, inleyemez ki,
Üstü açýk kalýr, donar soðuktan,
Korkudan bir türlü, titreyemez ki.

Gözleri yaþ dolar, nefsi incinir,
Kendisini tutar, aðlayamaz ki,
Onulmaz bilir ki, büyüktür yara,
Kýzgýn demir ile, daðlayamaz ki.

Avunur kendince, gelecek diye,
Sabrý yetmez olur, bekleyemez ki,
Hayalin üstüne, bir yenisini,
Ýsteyip dursa da, ekleyemez ki.

Rafet Haznedar



Sosyal Medyada Paylaşın: