Artýk gözlerim kahverengi bakmýyor , Ölmüþler, zavallý bir yaþayan için, Soluduðum havanýn anlamý kalmýyor, çünkü Yüzümü hep yaðmurlara gizledim ben
Bir damla daha gözyaþýmý akýtacak kadehim kalmadý Sarýlarak aðlayabileceðim bir sevgilim de olmadý hiç Geceye sardým hep kendimi Umutsuz umutlarýmý karanlýða baðladým ben
Bir yolculuðun karanlýk noktasýnda Hiç olmadýðým kadar yalnýzým, kendimden bile uzakta Belki topraðýmý eþeliyorum milim milim Belki de öldüðüm de çýkacaðým bu mezardan, Yaþamakta olamaz mý bir ölüm?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Mert KIZILTAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.