Gece karanlýk ve umutsuz, Derin dalgalý denizler, Ve hayat acýmasýzca eser buralarda, Güneþin doðduðunu gören gözlerin varlýðý, Madalyonun diðer yüzünde çaresizce donmuþ yürekler,
Kýþý, yazýn yaþarsýn bu diyarlar da, Umutsuzca tutunarak yalnýzlýðýna, Yarýnýn bugünden daha güzel olacaðýný düþünerek çaresizce kalbinde, Aþkýn yaþandýðý gül bahçelerinde ayrýlýðý yaþayarak,
Nehirler tersine akar bu diyarlar da, Baþkasýnýn güneþiyle soðuðu, bir baþkasýnýn ayýyla sýcaðý hisseder kimileri, Sevmek için yaratýlmýþ yüreklerde nefretin yuva kurduðunu görür insanýn gözleri, Akmayý bile unutur insanýn gözyaþlarý bu resmin çaresizliðinde,
Çaresizliðin yaðmuru yaðar o beyaz bulutlardan bu diyarlara, Ölüme raðmen yaþamaya, ihanete raðmen aþka tutunur insan umutsuzca, Gözyaþýndan denizlerde yüzdürür hayallerini, Bilse de batacaklarýný , acýmasýz fýrtýnalarda...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Mert KIZILTAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.