GÜN SOLARKEN

Akþam usul usul indi yere
gün solarken
gölgelerle dans ederek.
Ufuk da kýzýl gölgeler griye dnüþürken ,,
hýzlý adýmlarla bir kadýn;
topuklarý ile baðrýný dövüyor kaldýrýmlarýn
belliki geç kalmýþ belliki bir bekleyeni var.
yoksa ne bu telaþ?
koþarcasýna gidermi insan yalnýzlýðýna?
Sokak lambalarý yandý tek tek
evlerde, perdeler çekilirken
süzülen ýþýklar titrek.
Köpekler suskun
kuytulara çekildi kediler,
kuþlar çoktan tünedi
her ne kadar saçak arasý bulamasalarda
devasa binalarda,,
baca gölgelerindeki yuvalarýna.
Eklemlerimde ince bir sýzý
parçalý bulutlu hava
Ay hareli,,
yaðmur yaðacak belli ki.
Boþ sokaklar karanlýk sülietlerle yavaþ yavaþ
teslim olurken geceye
akþam elini tuttu gecenin
bitmeyen sevda ile.
içinde nice hayatlar uykuya daldýlar,
bu yolculuk sabahýn seherine.
Yeni gün yeni yeni teleþlar ile
topuklar kaldýrýmlarýn baðrýný dövecek yine.
*GÜL*
Sosyal Medyada Paylaşın: