Evrenin ufku giz’in devasalýðýnda maðrur
Alsan zamanýn ben yönünden, aþk kesintisiz bir maðfur
Alan versin , soframdan tüm umudumu
Býraksýn bir beni, birde sevgilim yaðmur
Kopar hayatýn sonbaharýnda
Savrulur yaprak misali, yel acizliðinde
Yýkýmdýr dengede duramayan gövde,
Terk eder her þeyi, bir sen etmesen de
“Pusu kuran suçlu” duygusu yok nefesimde
Þu kadarcýk sevseydin der hayat kürsüsünde
Neden niçin sorularý cevapsýz kalýrken
Akar boþluðum sýnýfta kalan beyin hücresinde
Düþer bedenim betonun soðuk kollarýna
Soluðumsa, ara veren hayatýn son cemresinde
Jale Keskin
Yine bahar ve ben yine hayata ara veriyorum… Ve hayatýn bu 3. Seçeneðinde onunla(Vertigo)ile barýþýk yaþamaya alýþýyorum.Senin uðruna her þeyi terk ettim bir seni terk edemedim