ÇIRPINIŞLAR

-I-
senin ruhun adýnda saklý biliyorum her zaman yalnýzsýn ama bilsin istiyorsun herkes ne kadar çoþkun nehirler gibi aktýðýný gözlerin huzur eþiðinde bekçi gibi sakin ve dingin ama ayný zamanda küçük bir yavru kedi kadar oyuncu yaramaz ve çocuksu yaðmur yaðsa, deðmez hiç yüzüne, öylesine sahiplenmiþki güneþ tenini...

Saçlarýn;
Adýný koyduðun pýnarlar kadar
Sarýlýr hücrelere
Geçit yok
Doygun bir bakýþ sonrasý
Aðlaþmalar da hüzün
Sen bu alemin hükmü deðilsin
Beyaz köpüklü pýnarlarda
Buz gibi teslimiyetsiz içsen,
Doyamazsýn.
Susuzluk yok seninleyken
Býrak yanlýzlýðýný akýp gitsin
Ve ver dostluðunu dostlarýna
Güne bakanlarýn güneþe olan
Dostluðu gibi,
Sabahtan akþama

-II-

Zaman bu zamandýr; bir ýþýksýn sonsuzluðu aydýnlatan, ne güzelsin, renkli sevgi ýþýklarýn yürek kristallerime yansýrken hayal bile edemezsin ne düþündüðümü,kelimeler çizemez tasvirini,harflerin ;sonsuz dünyasýna bile sýðmazsýn Tamam inandým. Bakma artýk bana uzak daðlar ardýndan, gözlerin sersemletiyor, küçültüyor beni. Ne kadar çaresizim bak gücüm sende kaldý. ve güzelliðin hýrsýz çýktý, son sevgi parçamý da çaldý, ya geri ver onu bana yada besle sonsuzluk ýþýðýnla; ki parlasýn sevgisizlik nemiyle pas tutmuþ yüreðim

Þarkýlar sýðýnacak bir köþe arar,
Þiirler yavan kuyu sularýnda.
Samanyolu öksüz kaldý
Yýldýzlarý saçlarýna asýlmakta..

-III-

Avuçlarým þefkat doluydu. sense varla yok arasýndaydýn sarhoþluðum var, acýnmýþlýðým var, týrnaklarým yamaçlarda esir. Yoksun sen, bense buradayým! gel al beni de, gel þarap kokan tarlalardan, yuvarlanan kayalardan çýkamadýðým zorlu yamaçlardan; kurtar beni. avuçlarým þefkat doluydu, deli dumrul türküsü düþmezdi dilimden yoksun sen, olmayacaksýn artýk, ama ben burdayým aslýnda bilmiyorsun, her gün seninleyim. sen bunun farkýnda bile deðilsin,

Soluduðun havada,
Ýçtiðin bir yudum suda,
Isýndýðýn güneþte,
Yürüdüðün sahilde,
Taþ attýðýn denizde,
Yemlediðin martýda,
Sevdiðin þarkýyý fýsýldayan rüzgarda,
Aðladýðýn düþlerde,
Ýçtiðin çayýn þekerinde,
Yediðin zeytinin karasýnda,
Dudaklarýna takýlan peynirde,
Bir lokma ekmekte,
Mumlara üfürdüðün nefeste,
Oturduðun kanepede,
Hep seninleyim.

Ama artýk vakit isyanda dýr,öfke olanca aðýrlýðýnla sýkmaktadýr zamaný, gideceðim; kimseler gelmeden, kapým çalýnmadan, çiçeklerimi sulamadan, pencereleri, musluklarý kapatmadan, bavulumu toplamadan, paramý hesaplamadan sessizce gideceðim. telefonum, adres defterim,kimliklerim bile olmadan kendimde yok olacaðým,
hayatýmsa kayýp zincir halkalarýnda,cesaretimi yitirmeden, bencilliðim tükenmeden gideceðim..

Sosyal Medyada Paylaşın: