* Üşümüş Kan Kırmızı Elleri *

* Üþümüþ Kan Kýrmýzý Elleri *



Birini içten sevmek kadar güzel ne var
sevdasýn, diyoruz ona, heyecanla söylüyoruz bunu
dilimizin ucuyla, kaydýrarak kelimeleri
her söz, bir þiir lezetinde,
güneþ kadar sýcak, zemheri kadar ayaz
bir aþktan söz ediyoruz durmadan
paslý bir demir ateþin koynunda, adý aþk;



Limanda bir gemi, demir almak üzere
içinde bir kadýn,
uðursuzluk geceden bulaþmýþ kirpiklerine
özünü denizle örten güzel
sevdiðinden, dününden kaçan
suya düþmüþ, sýcak teni
üþümüþ, kan kýrmýzý elleri.


Çocukluk aþkýyla baþlar, ilk tahammül
kim bilir kaç kalem kýrýldý seni anlatýrken
hisler biçare kalýyor, dökülünce yazýya
bekler durursun bir bekleyiþin içinde
bir bulut tersine döner,bir dað doðurganlaþýr
çakmak çakmak olur gözlerin
ne zaman seni düþünsem
bir þamar gibi patlar, yanaklarýmda sokaklar.



Bir avucumda sensizliðin kaynýyor hâlâ
diðerinde ise, hep benle oynuyorsun saklambaçlarýný
leylâk leyâk bakýyorsun, gözlerimin içine
behey!
(dilimde dönen lacivert tango)
sen yakamozsun, yýldýzlarla konuþuryorsun
bazen ölümsüz bir mevsim, bazen de
denizin kumsalýyla avunuyorsun
dikkat et!
seninle son yüzleþmedir, aynadaki öpüþme
benim gözlerim elâ/ bimiyor muyudun?




Nuri Daðdelen
Özdere-Ýzmir
5.4.2011
Saat.21.42
Sosyal Medyada Paylaşın: