Sarhoş

Ýnsan vardýr sarhoþ olur içmeden,
Mutlu olmaz kendisinden geçmeden,
Geçmez sarhoþluðu konup göçmeden,
Bazen daldan dala konarsýn sarhoþ.

Yaþama sevdasý yaþarken sarhoþ,
Halkýn arasýnda hep derler berdoþ,
Hayalince uçar kanatsýz bir kuþ,
Sen kendini þahin mi sanarsýn sarhoþ.

Gerçek sarhoþ içer duble þiþeyle,
Kýyaslar kendini aða, paþayla,
Hep kendini avundurur neþeyle,
Kendi ekseninde dönersin sarhoþ.

Demedim sarhoþa kötü bir insan,
Yeterki sarhoþun kalbine in sen,
Eðer ki sen adam gibi adamsan,
Sonra piþman olur yanarsýn sarhoþ.

Sarhoþ deðil ama adam olmayan,
Yalan, dolan sözlü harbi kalmayan,
Kucaklar düþmaný, dosta gülmeyen,
Böyle insana göre onursun sarhoþ.

Benim sarhoþluðum dosta sevdamdýr,
Mutluluðum dosta olan faydamdýr,
Asýl sarhoþ olan içi þeytandýr,
Sen sarhoþu neden kýnarsýn sarhoþ.

Sarhoþluktur çakýr keyfi demlenmek,
Var mý öyle orda burda yemlenmek,
Haykýrýpda servetiyle namlanmak,
Sonrada Veysel’i kýnarsýn sarhoþ.
Sosyal Medyada Paylaşın: