Baba Âdem’den yana ak pâk olan Nûr Bebek, Ýnsanlar kaçýyorken, melekler öbek öbek; Altýnda ve üstünde, saðýnda ve solunda, Hem her iki yanýnda, soluðunda, yolunda; Dizilmiþler hepsi de sanki birer divâne, Sen sönmeyen bir ýþýk ve onlar da pervâne. Yetim oluþun kader, sýrrýndan bir parçacýk, Bilerek yüz çeviren bir delidir apaçýk. Seni býrakýp bulan, buldu nasibi neyse, Sensizlik ve nasip mi?... Bulunmaz neredeyse. Gelenler yanlarýnda döndüler bebeklerle, Bir anne kaldý yalnýz, hýsým kelebeklerle. Belki (Sen)den habersiz yakýnýnda bir o var, Kucaðýnda bir boþluk, (Sen)le dolana kadar. Melek yüzlü bir kadýn, adý Halime Hatun, Seni görmeden Sana ezelden beri meftun. Gözlerinden semaya fýþkýrana o þahit, Güneþi utandýran gözler, açsan ne vakit. Göðsün bir gül bahçesi, bir fark ile âþikar, Ne çalý var ne diken, tâ ki ruhuna kadar. Her güzelin sebebi ve her sýrra bahane, Asýl sýr (Nûr Bebek)te, çünkü diyor sütanne: Gariptir, sol yanýmdan beslenmedi Nûr Bebek, Hep sað, hep saðdan emdi, sütten kesilene dek. Evvelin, bebekliðin ve bambaþka âhirin, Bâtýnýnda neler var, böyle ise zâhirin.
Ankara, Nisan 2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
sır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.