GÖNLÜMÜN MAKAMI

Ey gönlümün Rast perdesi,
huzurum,
dünya sefamýn neþesi,
dosdoðru,
ok gibi hedefim...
Baþ aðrýmýn ilacý,
damarlarýmda çaðlayan pýnarým,
ey sevdiðim,
baþýmýn tacý...

Nihavend oldun bana,
kuvveti senden aldým.
cefadan sonra sefayý,
yedi düvelle,
cümle alemle barýþýk olmayý,
senden aldým duyguyu,
sevmeyi sevilmeyi...

Hüzzam oldun ilk zamanlar,
tiz perdeden aktýn yüreðime,
bazen segah,
bazen hicaz olup dokundun tellerime...
Karasevdayý tattýrdýn,
hançer oldun bu sineye...

Küçük sevgili oldun bana,
Hüseyni makamýnda,
kararlýlýðý,
güvenmeyi öðrendim naðmelerinden.
her an hayat pýnarým oldun,
buselik beþlisi oldun yanaðýmda.

Derviþ oldum,
yatsýdan sabah gün ýþýyýncaya kadar,
tellerde ezberim oldun,
yaradana giden yolu gördüm,
gözlerindeki ýþýktan,
dilinin þakýmasýndan,
hicaz makamýnda buldum
yaradan’a kavuþmayý...

Uþþak oldun sevinçlerimde,
daðlarý sökecek kuvveti buldum kendimde,
Ulubatlý Hasan oldum burçlara bayrak diken.
bazen alt perdelerde seyrettim,
Pir sultan oldum,
Yunus oldum,
Mevlana oldum,
aþk’ý sevdayý sende buldum...

..........................Ahmet MORAN








Sosyal Medyada Paylaşın: