Seni aradý gözlerim. dün yine. Seni aradý, gözlerim, asude þehrimin kalabalýk caddelerinde... Görseydim, bir tek gülümsemen, tek bir bakýþýndý özlemim. Sokak, sokak gezip durduðum þu koca þehrin insan dolu, yerlerinde…
Rastlayamadým. Bir rastlasaydým sana. Bir merhaban, bir kelamýn yeterdi, yetecekti, bana... Hele bir de, etseydik, birkaç kelam, çöle dönmezdi, çöle dönmekten kurtulacaktý sana susayan gönlüm… yaðacaktý yaðmurlar, saðanak halinde gönlüme… Hep hasretini çektiðim özlemini duyduðum, bakýþlarýndan…
Dallar yeþil. Gök mavi, baharýn geliþinden… Kumrular gördüm, seviþirdi yollarda, ve parklarda neþesinden… Baktým bir cengi kýzý fal açar bir köþede ikimizi sordum ondan, Çýkmadýn, çýkmadýn sen falýmdan. Ve birden hüzünler dökülürken gözlerimden, sessizce uzaklaþtým oradan…
Ah, kader. Böyle mi olmalýydým. Yüreðimde hala hicrandan kaynaklanan yangýnýn ateþi yanmakta, adýný ister sevda koy ister aþk koy sen. Ne koyarsan koy bunun… Bunca kalabalýk insan içinde dolaþýrken, neden ben hala yalnýzdým. Seni ararken
A.Yüksel Þanlý er 12 Nisan 2011-04-12 Antalya Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.