Yerde kývranan kalbimin üstünde dansediyor acýlar
koparýp göðsümden yerlere fýrlattýðým kalbimin
kimse dönüp bakmýyor
görmüyor ateþler içinde kývrandýðýný kalbimin
eðilip almýyor ateþler içinde
yanýyor kalbim!
kalbim ahhh!!!
Yapraklarý acýlý rüzgarlada ürperen
yorgun bir dað lalesiyim bir yol baþýnda
yaralý ceylanlarýn gözlerinde inliyor bedenim
ruhum bir cellâtýnki kadar soðuk ve tedirgin
kirli bir hayatýn karanlýk odalarýnda
mil çekiliyor gözlerime
kör oluyorum!
dost bildiklerim hançerini saplýyor göðsüme
yaralanýyor canevim
kan damlýyor her yerimden
yüreðimden
ellerimden
gözlerimden
dudaklarýmdan...
ahhh!!!
Zifir karasý gecelerin acýsý zaptediyor ruhumu
kalbimin en ince sýzýsýndan vuruyor hayat
ne güneþ ýsýtýyor üþüyen anýlarýmý artýk
ne de insanlardan kaçýp sýðýndýðým tenhalar
çýkmaz sokaklarda yitirdim yolumu, þaþkýným
þimdi yüreðim çýrpýnan yaralý bir kuþ gibi çaresiz
kýþ kadar soðuk bedenim þimdi
param parça her yerim
bir ihanet sisinde yitirdim herþeyimi
yýldýzlar göz kýrpmýyor , ay küs
sisli geçen her gecenin ardýndan yaðmuru bekliyorum
Ah!!! Diyorum,
keþke bende duygusuz yaþamayý becerebilseydim
yalanlar sýralayabilseydim, yalanlarýn ardýndan
aç çocuklarýn gözlerine bakýp utanmasaydým
yanmasaydým bu kadar dünyanýn acýsýna
gözlerime perde çekip, unutabilseydim her olup biteni
ihanetlere incitmeseydim yüreðimi bu kadar
Ey ömrüm ödedim borcunu acýlarýn, azad eyle beni
anladýmki söz geçmiyor yüreðe tufandan sonra
baðýþlamýyor hayat yüreðiyle oynayaný
el yordamýyla yürüyorum þimdi yürüdüðüm yerde
yalanlardan örülmüþ bir duvarýn kenarýndan tutunarak,
onurlulara mahsus acýlý taþlara yürüyorum...
bir sümüklüböceðin kabuðunu sürüklediði çaresizlikle
sürüklüyorum bölük pörçük hayatýmý ardýmdan.
Ey kalbe saplanan hançer
ey ciðere iþlenen kurþun
bu yürek artýk aðlamamalý,
yanmamalý acýlara bu kadar
aðýr geliyor onurlu bir ömrün çekilen yükü
bir yaným deniz, bir yaným uçurum, bir yaným ateþ
yalnýz bir yolcuyum meçhule giden dümensiz bir gemide
gözlerimde kaç bin yýllýk ah!
yüzme bilmediðini bile bile denize atýyorum kalbimi
alýp götürsün diye upuzun yanlýzlýklara dalgalar
Yorgun bir dað lalesinin hazin hikayesi hayatým
yaþama sevincimi yýllar önce
çiçekleri çiðnenen bir bahçede yitirdim
aðrýlar içindeyim þimdi ah! mavi kuþ
yorgunum, bitkinim, dargýným!
elini vermiyor hayat!
bir uçurum kenarýnda
ha düþtüm düþeceðim
her gece bir yýldýz kayýyor gözlerimden
yüreðimden bir dilek sönüyor her gece
bu yüzden hep yetimdir bir yaným
bir yaným aþka ve acýya ayarlý
enkaz oldum, toz oldum, duman oldum
(*)"ben bu kahrý çeke çeke yoruldum"
kara bir dumanla boðuluyorum þimdi
þimdi kara gecelerin kör kelebeði gözlerim
karanlýklar içindeyim dipsiz bir kuyuda
dolunay
bulutlarýn arkasýndan
bakar
bakar
darýlýr...
ben
dolunaya
bakar
bakar
utanýrým...