Sonsuzluk Kıskanır Seni

Sonsuzluk Kýskanýr Seni

bir yalandý aðýz tatlarýmýz gibi
ilk yaz fýrtýnalarýnýn sýrrýna bir uçurtmalar varýrmýþ
bizse mahzunluðumuzla üstünü örtmüþüz hep meðer
dilbaz sevdalarýmýzýn uçuculuðunun
en küçüðünden en büyüðüne
ölümsüz sandýðýmýza kadar
insan sevdalandýkça lekelenirmiþ
kopan takvim yapraklarýna dost hüzünlerle


þimdi ne küçükken uðunduðumuz renkli taþlarýmýz
ne gözlerimizi kumrular gibi yollara çakýp bekleþtiðimiz
o en tatlý umudumuzun çýkývermesi köþeden
gözlerimizin içine gülerek topraðýn en gevrek kokusuyla
konuðu olmak için emeðin yontusu bir kara sevdanýn...

ümidim olmasa taþýr mýyým
kýzgýn nehirlerimi gözlerime
sen ki
nehirlerimin birleþtiði deniz
sen ki
boðazýmda düðümlenen siyah gelincik
sen ki
yarýna kaygýsýz evleri özleten güzelliksin...

býldýrcýn sürüleri gibi gel
doldur bütün takvimlerimi
fýrsat vermeyelim zamana
yalnýzlýklarýmýz da seviþsin
yataðýnda tutkularýmýzýn...

beni unutman bile öyle güzel ki
keþfedilmemiþ acýlar çektim
ve bana sadece
ikimizin bildiði þarkýlar söyle
sana acýlarýmla eþlik edeyim
ruhum boydanboya portakal çiçeði kokulu nefesinle seviþsin
beni o anki halimle deðil
anýlarýmla ve geleceðimle al içine düþlerinin...

aklýmdasýn
sonsuzluk kýskanýr seni düþünme ayracýmý...

Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: