biraz bahtsýz tutunmuþum hayat denen mukozanýn kaygan duvarýna ve serçe parmaðýndan yakalamýþým boynuma dolanan çile dolu beslendiðim yaþam kordonu iþte böyle atýlmýþ tohumlarý bahtsýz bedevinin oyunu gurbet ellere yazgýlý annem; varlýk içinde maya iken, kekik kokulu keçi sütüne yokluðuna düþmüþ, bir habbe aþýn yollara vurmuþ dertli baþýný derken… aþk meyvesi cenin’in atarken damarlarý kara kaplý silinmez defterin. her sahifesi ilmek ilmek iþlenmiþ dertleri belki de; hissetmiþti cilvesini kaderin iþte! bu yüzden çiðnetirken baþýný bebenin inat bu ya… tutunmuþum zorla hayatýn mýhýna gün gelip çatýnca dünyanýn kapýsýna küçük ellerim,
gurbetin soðuk kaldýrýmlarýnda gariban anam düþmüþ vatan kokan yollara “yabanýz “ ya güya(!) -zarar gelir belki de yavruya- cehaletin koynunda çapkýnlýðý tavan yapmýþ babam ekmek arama derdinde havam unutup onca deðerlerini, çarýðý çalý baþýnda kalan olmuþ alafranga avam. diþi kuþa kalýr yuvayý kurmak týrnaðý ile kazýr azýðýný katýk eder aþýna kuru ekmek bir de soðan.
nihayet, çýngýraklý cadý olan ben açýp gözlerini dünyaya ne elde var ne de avuçta garip anam, atar beni sýcak koynundan ýssýz bir koya döner tekrar Almanya’ya…
//yine gurbet/yine yalnýzlýk, her el sallayýþta gurbet sýzlar direði burnumun.//
hiç unutmam… bir gün! sýcak yataðýmda yoktu anam þafak vaktinde seyrirken güneþin çatýk kaþlarý þafaða asýlý kalmýþ ninnilerim iþte bu yüzden benim güneþe sevdalý kalmýþ yüreðim…
avrupa görmüþ alafranga cehalet kol geziyorken usunda ilim –irfan görmeliydik. diþinden týrnaðýndan gayrisi bizim okul, harçlýk, ekmek parasý taktýlar kolumuza çifte burmalý altýn bilezik. derken, erken seçti “can özüm” babam vedayý zor oldu kabullenmek o an iþledim geri dönülmez hatayý ihanetti bana yapýlan “o” benim ilk aþk olduðum adamdý olmadý…olmadý…olmadý… bu veda hiç yakýþmadý.
ve sonrasýnda; devam etti vedalar/ayrýlýklar… sürdükçe mendilimi gözbebeðime kan damladý yüreðime ama ben, eðmedim namerde hep dik tuttum baþýmý bir yolcuyum bu handa göðsümde ki imanla doðduðum “bayram sabahý” sevincinde taçtýr baþýma “ulu yürekli” anam devam …devam…devam… yol ve yolcu bu alemde!
iþte ben,
dilim aðraz, yüreðimde dolu yas taþýyorum acýlarý kamburumda yüreðimde bazen hýrçýn bir haylaz bazen de aysbergler kadar soðuk ve ayaz. üþüyorum… ne olur ýsýt beni, çok sev yüreðimi…
Ümmü AÞCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümmü AŞCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.