Ey gecelerimin cinneti.. Öyle kolay olmayacak gidiþin, Daha ilk adýmýnda sendeleyeceksin.. Bir yangýn yayýlacak parmak uçlarýndan, Bu þehrin buz tutmuþ taþ duvarlarýna..
Göreceksin, Gezdiðin bütün sokaklarda, Düþlerim takýlacak ayaðýna, Titreyeceksin... Ey hayallerimin kaçaðý, Ey gönlümün sustalý býçaðý, Ýlk darbeyi hatýralar saplayacak sýrtýna, Bütün þarkýlara küseceksin.. Sahipsiz mezarlarda bulacaksýn ikimizden arada kalaný.. Ve bir duvar gibi çarpacak yüzüne kimsesizliðin, Ýrkileceksin..
Ey çýðlýklarýmýn sireni! Ey ömrümün kara treni! Köhne bir istasyonda, Tek kanatlý bir kuþ konacak omuzlarýna, Kýrdýðýn bir kalbi býrakacak avuçlarýna, Þaþýracaksýn.. Ýþte bu son duraðý olacak kaprislerinin, Delik deþik bir hasretle düþeceksin kaldýrýmlara. Ellerin bile el vermeyecek sana, Ayaklarýn çoktan çekip gitmiþ olacak, Gözlerin en uzak yýldýzlara takýlacak, Yýkýlacaksýn..
Bir sen birde o taþ kalbin, Kalacak sokak ortasýnda, Kadersinse yaþlý bir çöpçünün yorgun ellerinde, Aðlayacaksýn.. Belki biraz geç olacak ama, Ýþte o gün.. Kimi kaybettiðini anlayacaksýn..
Sosyal Medyada Paylaşın:
ömer haybo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.