Kinayeler Yorgunu

Kinayeler Yorgunu

gözlerim denize dalmazdý
sabaha karþý ard arda bilmem kaç rüya
dalga sesleri keserdi sesimi
sabah sabahlýðýndan utanýrdý
uyandýrdýðý için denizin yalan mavisini...

lacivert
kalp atýþlarýma dokunmaya kýyamazdý
þýmarýk yunuslar deþerken ufuklarýmýn önünü
çizgi film çocuklarý kadar küçük adýmlarýma
dolaþýrdý saçlarýn
yürümeye hayýflanýrdým
kuþkularýndan arýnmýþ bir geçit töreni olurdu
caddelerin ýssýzlýðý
aðlamak ilk defa yakýþmazdý yüzüme
arýya giderdi sensiz gülmek
eve girmek istemezdim
sen yokken yanýmda
kapýyý kapamak...

umutlarýmýn çoðunluðu isimsiz
ömre deðer bir yalnýzlýðý damýtýrken
seni içime alan bakýþlarým
kinayeler yorgunu bir kýþ ürpermesi
yapýþýr yakama
istanbul küçülür gözümde
dar ve yokuþlu sokaklarýnda çocuk sesleri duyulmaz olur
erguvan müsveddeleri toplamaktan sýkýlýr þiirlerim
bütün bitiþleri sensizlikte bulur son küfrüm
bütün kötülükleri
bütün yarýmlarý...

çýkmazlarý tanýnmaz olunca zaman döngüsünün
körü körüne itaate dönüþür gülümsemek aðaçlara
kaygýlý gençliðim en sakin yerinden vurulur
kabullenmekle kar kokulu þaþkýnlýðýný bekleyiþlerin
beklemek tetiði çektiði an
yaralý bir arzuya döner kaçýþ tutkusu
hiçbir yere gidemem
felsefi nedenler uydururum dünyanýn küçüklüðüne
aldanýrým...

Kaðan Ýþçen



Sosyal Medyada Paylaşın: