Ufukta batarken güneþ,yavaþ yavaþ, Gökyüzünde belirir kýzýllýk ve de gözlerimde yaþ. Bir hüzün duygusu sarar ruhumu, Sanki mazi dile gelir,yalnýzlýðýma olur arkadaþ.
Zaman koridoru açýlýr gözlerimin önünde, Birden bire yýllar öncesine giderim. Hani bir zamanlar el ele tutuþup ta seninle, Güneþin batýþýný seyrettiðimiz günleri hayâl ederim.
Efkâra gelir,bir sigara yakarým cebimden, Bir kaç nefes çekip de genizlerime kadar dumanýndan, Sonra,hani o bizim dediðimiz þarkýyý mýrýldanýrým, Zamana nispet yaparcasýna,geçen senelere aldýrmadan.
10.12.1989 Erman Ulusoy Kýrklareli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.