Ve
Sen Oldun İnan…
Evvel kuru bir tenden baþka bir þey deðildim,
Aþkýn sýrrýna eren özüm sen oldun inan…
Sevda adlý fýrýnda yandým, piþtim, eðildim,
Sevgi feriyle gören gözüm sen oldun inan…
Yalnýzlýk ayazýnda yýllar yýlý üþüdüm,
Sanki yürek yerine bir kartopu taþýdým.
Ýlkbaharý özleyen simsiyah bir kýþ idim,
Her hüznümü kavuran közüm sen oldun inan…
Aradým nedir diye, var oluþun gayesi,
Nereye harcanmalý bu ömür sermayesi.
Nasýl yükselir acep, bir insanýn payesi?
Gönlüme cevap veren çözüm sen oldun inan…
Cihanda, mamur-viran bir hayli diyar gördüm,
Heyhat bir sürü bedbaht, pek az bahtiyar gördüm.
Sayende gerçek aþký, haz veren tek yar gördüm,
Muhabbetle aðaran yüzüm sen oldun inan…
Derler ki sevda þerri yakan kutlu bir narmýþ,
Aþýklarýn günahý bu dünyada yanarmýþ.
Seven gýybet yerine sevgiliyi anarmýþ,
Kini, kemliði yeren sözüm sen oldun inan…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.