rüzgar,ah!yaralı beste.
gün usulca soyunur
karanlýða boyanýr;
teni yaldýzlý mavi
teri çöker teninin üstüne
ince bir yaðmurdan sonra ferahlayan mavi
karýþýr suskunluðuna þehrin.
gölgesini ardýna saklayan adam
çýplak ayaklarýyla karýþýnca kaldýrýmlara
necip fazýl’ýn dizelerinden dökülüverir manzum
lirik bir aþka mütemadiyen.
kumrular gece seviþince
akasyalarýn kök diplerinde
cereyan eder belirgin bir telaþ
ýslak bir ýslýk dökülürken dil üstünden
naðmesi yazýlýr agora meyhanesinde.
yanýbaþýnda deniz olmasa da
gölün buðulu rengi
kaymak gibiydi gelmeden önce
ilk öpüþlerine benzeyen sevgilinin
saçlarýný yana çevirince
rüzgarýndan üzüm kokusuna karýþan marifet.
tenhalýklarda,sazlýklarda
yürümeye tek baþýna
sabahýn horoz sesleri
belki bilinmez mezarlýk sesleri
rüzgar,ah!yaralý beste
yattýðýn yerden kalk artýk!
"mezarlýðýn taþlarýnda rüzgarýn sesi
að örer örümceðin aðlarýna."
20 aðustos 2007
01.44
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.