/ ruhumda nasýrlý anlar
yüreðimde neyi olmayan semazen hüznü!/
üþüyen ellerimin ayasý yýrtýlmýþ haritasýnda
kanýyor topraðým
sanki
kýyametin ebemkuþaðý ikilemine tünüyor
kâðýt gemimin güvertesiz seyri
öfkemin ketum kasnaðýnda iþliyorum
kendime kafa tutuþun yazgýsýný!
bir þiir kadar çýplak
bir ateþin denizi kadar
cezbedeyim þimdi
gözyaþýmý içen gecenin
sabaha firar güncesinde
korkuyorum üþüyen yanlarýmdaki
küllerin gölgesinden
ve
kilitliyorum düþlerimi
kuyusunda rabýta yapýyor Yusuf sabrým
yýldýzlarý tut an!
içimde bir kelebeðin çýrpýnýþlarýný içiyor
umuda bîgâne savruluþum
yoksa
yoksa bir yaðmurun
kýzýl cennetine mi düþtü sözcüklerim
güneþin her sabah doðduðu yerden
ölüyorum kendime!
yalnýzlýðýn aðlak makamýndan sýyrýlýp
yaðýyorum yýldýzlarýn yüreðine
hep orada çocuk
hep orada kadýn
hep orada insandýr
içimdeki beni bana kundaklayan sýr!
susuyorum
sustukça
kayalýklarýmda bir martý
çýðlýðýný gömüyor
baharý kusan süvarisiz kuytulara
dök içini sonsuzluðum!
kâbuslarýmýn en tenha duraðýnda
çýkarýyorum üzerimdeki i mgeleri
þimdi bir firarinin
utangaç soluðu kadar cesurum!
/gecenin rahminden ömür düþer
mayalanmýþ hüznü zikrettikçe sabah/
Mehtap Altan
04.04.2011