Yağmur olup düşerken toprağın bağrına
Vahşi taylar gibi koşmalı belki de
Öleceğini bile bile
Hani durdurulmak var bir de
Aşkın nizamiye kapısında öfkeyle
Namluya sürülmüş destursuz bir merminin
Bakışlarda konuşlanmış haliyle
Sessiz cümleler kurmak var bir de
Çığlık çığlığa
Hadi vur diye
Vur ki
Uğrunda ölüp Yosun Gözlerinin
Gömüleyim yüreğine
Adın adımla yazılsın
Gönül kalemiyle...
Bekletme vur hadi
Sol yanımın tam ortasında
Şeref nişanım diye gölgeleyeyim seni
Sevgiyle...
Eylül GÖKDEMİR